Parijs met een lach en een traan

BONJOUR PARIS!

Makkelijke sneakers aan, want heel de dag lopen. Comfort boven de outfit :) En als fotograaf ben ik ook vaak de pakezel. ..Avenue de Camoëns, fotocredit: Beatrice Dunnink

Soms moet ik mezelf echt even knijpen

Twee keer in de week een bezoek aan Parijs afgelopen Mei, was weer zo bijzonder. Daarna volgde nog een bezoek begin Juli en er staat nog wat op de planning voor volgende week.

Nu vraag je misschien jezelf af, wat er dan zo bijzonder is aan Parijs voor mij? Het is niet alleen de stad, maar de mensen waarmee ik deze stad mag bezoeken. Ik hou van de verhalen. Ieder heeft zijn eigen verhaal, een eigen blik op de toekomst, het verleden en het nu. Spontane gesprekken die ontstaan door een vraag te stellen of een compliment te geven of een simpele glimlach die niks kost. Dat maakt de wereld net een beetje mooier en je dag leuk.  

Aankomend op Gare du Nord, ligt Parijs aan je voeten. Je wordt onderdeel van de energie van de stad en de stroom mensen die allemaal hun eigen weg volgen. Met allemaal een eigen verhaal.

De reden van mijn bezoeken aan Parijs zijn divers. Dat varieert van privé, fotografie-opdrachten, bezoeken voor mijn blog en interviews en dames die inspiratie zoeken en dat graag samen met mij doen. De afwisseling is ontzettend fijn.

Een veel gehoord compliment wat ik krijg, is dat mensen zich zo op hun gemak voelen bij me en dat ik goed kan luisteren. Dat gaat als vanzelf. Als ik dan kan helpen door simpelweg een tip te delen of met iemand te verbinden, dan doe ik dat graag. Met alle liefde en plezier. Het is niet zo dat ik alleen maar een luisterend oor heb, heb ook genoeg te vertellen.

Even terug naar de reis van 15 mei. Een fantastische dag, want ik was op pad met Beatrice Dunnink. Zij organiseert FashionTrips naar onder andere Parijs. Zij heeft mij weer een andere kijk op Parijs laten zien. Onze gesprekken gedurende de dag heb ik als zeer waardevol ervaren.

Ralph’s Restaurant

15 mei ‘25 met Beatrice Dunnink | FashionTrips in Saint Germain dés Prés

Onverwachte gesprekken

Een glimlach kost niks en kan je de meest geweldige gesprekken opleveren. Dat bleek maar weer onderweg naar huis. We hadden vertraging met de Eurostar doordat er rondom Rotterdam een ongeval op het spoor was geweest. Het was best wel laat en ik dacht, ik vind het maar niks zo laat op het station en dan nog naar de parking. In de trein koos ik een plekje waar ik me veilig voelde. Naast twee iet wat uitgelaten jongeren. Zo jong (20 en 21) en al zoveel wijsheid. Mirjam (jimmie) was net 21 geworden de dag van de 15e mei, maar het was al na twaalven, dus officieel was ze niet meer jarig vertelde ze. Ze had iet wat te veel shotjes gedronken grappend volgens haar eigen zeggen. Ik vond de twee zeer gezellig overkomen en voelde me een stuk veiliger op het laatste stukje van de reis naar huis.

Ik weet niet precies hoe het kwam, maar ze gingen mijn leeftijd raden. Nu weet ik uit eigen ervaring dat je daar altijd voorzichtig mee moet zijn. Dus beter proberen iets lager te zitten hahaha. Ik kan je vertellen mijn avond (of kan beter zeggen mijn nacht) kon niet meer stuk. Wat denk je dat ze schatten? Het meisje van 21 met een weelderige bos donkere krullen schatte me 40 en Mirjam die tegenover haar zat met een kort pittig kapsel 36. Ik moest wel lachen, want ja in december de 50 aangetikt ….. Ze gingen hun redenatie even toelichten: je ziet er hip gekleed uit, mooie nagellak, je straalt, je huid heeft een glow en je hebt een fijne energie. Kijk die glimlach!

Ik zei, jullie hebben mijn rimpeltjes nog niet gezien? Jawel, maar dat zijn rimpeltjes van het lachen en die tellen niet mee. Ik vertelde dat ik ook niet altijd alleen maar kan lachen, maar ook wel verdrietige momenten heb. Waarom heb ik achterwege gelaten. Mirjam zei, als ik een vervelend of angstig moment heb, dan denk ik aan drie positieve dingen en dat helpt me altijd. Het negatieve gaat altijd weg, je moet er niet in blijven hangen. Dat vond ik zo mooi, zo jong en dan zo positief. Love it. Kijk en die leeftijd dat neem ik met een korreltje zout he, want ik weet ook wel dat mijn gezicht mijn leeftijd niet kan verbergen.

Het was gewoon jammer dat we op het eindstation waren aangekomen. Bij de uitgang van het station gingen we ieder weer onze eigen weg. In de auto en ook de volgende ochtend dacht ik na over onze ontmoeting.

"Blijf in jezelf geloven. Licht komt pas na de nacht, en een regenboog volgt op de regen."

Schuilend voor de regen. Le Marais, Parijs, 30 Augustus 2024 met Darina Nykl.

Miranda Koevoets en Darina Nykl proosten met Champagne in Brasserie Le Select, Paris

Santé, brasserie Le Select, Parijs

Wazige foto, heldere momenten :)

Flashback naar vorig jaar, dag mam

Op 30 augustus 2024 was ik met schrijfster Darina Nykl een dag als inspiratie in Parijs. Het was een hele mooie dag met een bijzondere onverwachte ontmoeting in de favoriete brasserie van Darina. We proosten op het leven en op haar boek. We maakten een wazige foto en besloten deze niet te wissen.

Op de terugweg met de Eurostar naar huis kreeg ik een telefoontje ter hoogte van Antwerpen dat mijn moeder (net 69 en 2 aug ‘24 50 jaar getrouwd) een ernstige hersenbloeding had gekregen. Het was op dat moment dat ik realiseerde dat we haar gingen verliezen. De artsen konden niets voor haar doen. Die dag in Parijs had het geregend zoals ik nog nooit had meegemaakt in Parijs, we moesten echt schuilen voor de regen. Later stond die regen voor het onheil wat mijn moeder was overkomen. Die vrijdag aankomend met de Eurostar op Rotterdam Centraal moest ik nog met de trein naar Breda en daarna door naar het Amphia ziekenhuis. Terwijl ik overstapte naar een andere trein sprak ik heel kort met een student die me aansprak of dit de trein naar Breda was en we hoopten dat deze op tijd reed….ik vertelde dat ik snel weg wilde en waarom en hij zei. ik werk met mensen die herstellende zijn van een hersenbloeding…dat vond ik zo bijzonder. Alsof hij daarmee wilde zeggen, het komst misschien nog wel goed. Samen met mijn vader bleef ik tot en met dinsdagmiddag in het ziekenhuis, dag en nacht wakend bij mijn moeder, 3 september 16.04 uur blies ze haar laatste adem uit. We hebben mijn moeder 9 september een mooi intiem, besloten afscheid gegeven zoals zij het graag wilde. Het gemis is groot.

Parijs zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Nooit meer een berichtje van mijn moeder, veel plezier in Parijs, want dat deed ze steevast als ze wist dat ik ging. Blijven hangen in het verdriet om het verlies van mijn moeder doe ik niet, in mijn hart is ze altijd bij me, waar ik ook ga. Er is nog zoveel moois. Het is gewoon nog wel steeds onwerkelijk en ik vraag me af of dat gevoel ooit verdwijnt. Het verdriet mag er zijn. Op onverwachte momenten overvalt het gemis me. Ik laat de tranen gewoon vloeien. Is dat een teken van zwakte? In mijn ogen is het juist heel krachtig. Het mag er zijn. De ene dag meer dan de andere. De eerste keer dat ik weer ging fotograferen in een salon in Eindhoven, stond het liedje van Lady Gaga en Bruno Mars aan toen ik de zaak binnenstapte. Dat liedje lieten we horen tijdens de dienst van mijn moeder. Vond dat zo bijzonder.  

Pluk de dag waar het kan

Het heeft me nog meer doen beseffen dat ik wil doen wat ik leuk vind en ik ben mijn gezin heel erg dankbaar dat zij mij die kans geven om dat te doen. Mooie foto’s maken en mezelf blijven uitdagen en verbeteren. Anderen in de spotlight zetten en helpen waar ik kan. Dat maakt mij blij en daar ga ik van stralen. Ik heb besloten om naast de Personal Brand Fotografie en Salon Fotografie mijn aanbod uit te breiden met Interieur Fotografie.

De namen die in dit verhaal genoemd zijn, zijn allemaal op mijn pad gekomen. Zijn dit soort ontmoetingen toeval of was het de bedoeling dat ons pad zou kruisen? Ik ben er van overtuigd dat iedere ontmoeting hoe klein dan ook een reden heeft en ben daar ook dankbaar voor.

Heel benieuwd naar jouw invulling. Zou het leuk vinden als je jouw visie hieronder in de comments wilt delen of misschien wil je zelf iets delen. Benieuwd!

In mijn agenda kwam automatisch ruimte, mooi hoe dat werkt. Ik ben nu weer meer dan ooit klaar om te knallen. Dus kan jouw beeldbank wel een update gebruiken, neem gerust contact met mij op. Ik kan je hierbij uitstekend van dienst zijn.

 

 

Tom Sebastian, Desiree Dankers en Miranda Koevoets

Het leven is een avontuur, verwacht het onverwachte

Onverwachte ontmoeting met Tom Sebastian en Skin Institute Barendrecht (niet op de foto) in een van mijn favoriete café’s in het Ginneken, Café Boutique Marie met Désirée Dankers.

Fotoshoot in Parijs met Gigi Bowmer

Fotoshoot Parijs met Gigi Bowmer, make-up artist

Super fijne dag gehad in maart met Gigi & Philomène in Parijs.

Miranda Koevoets LightCatch Fotografie

MISSIE

Het is mijn missie jouw sprankelende energie en het verhaal, de beleving van de klantreis van jouw bedrijf vast te leggen op beeld. Zodat jij je kunt onderscheiden, want jij bent UNIQUE, uniek!

 

 

Volgende
Volgende

FASHION-TRAVEL-CONNECT met FashionTrips georganiseerd door Beatrice Dunnink